کاربرد کائولن در لعاب
لعاب ، لایه شیشه ای نازکی است که سطوح بدنه های سرامیک را پوشانده و به وسیله ذوب مواد معدنی در سطح بدنه و یا به وسیله پخت بدنه در حضور بخارات قلیایی به وجود می آید . مهم ترین خواص مورد نظر در لعاب ها عبارتند از : ذوب مطلوب ، گرانروی ، کشش سطحی ، تطابق و تناسب بین لعاب و بدنه ، مقاومت شیمیایی و … می باشد .
مهم ترین مواد اولیه مصرفی در لعاب ها عبارتند از سیلیس ، کائولین ، فلدسپات ها ، کربنات ها و دیگر مواد اکسیدی ،
مهم ترین مواد اولیه مصرفی در لعاب ها عبارتند از سیلیس ، کائولین ، فلدسپات ها ، کربنات ها و دیگر مواد اکسیدی ، که نحوه استفاده در آن ها بستگی به نوع لعاب مصری دارد.
دیرگدازها به موادی گفته می شوند که در دماهای بالاتر از 1000 °c دارای مقاومت حرارتی ، مکانیکی و سایشی مناسب باشند . که در مکان هایی که با دمای بالا کاربرد دارند.
دیرگدازهایی که کائولین در آنها نقش اساسی دارند دیرگدازهای اسیدی هستند . عامل سوزندگی در آنها آلومین بوده و جز دیرگدازهای با حرارت پایین تا متوسط می باشند .
کائولن در خیلی از صنایع به عنوان ماده اولیه اصلی یا ماده جانبی در کنار دیگر مواد به کار میرود. مهمترین کاربردهای آن به عنوان رنگدانه در کاغذ، پلاستیک، رنگ، لاستیک، چسب، پلاستیکسازی، کاغذسازی، رنگسازی، لاستیکسازی، سرامیکسازی، صنایع نسوز، در صنایع شیمیایی به عنوان کاتالیزور، افزودنی سیمان، تولید زئولیت و سولفات آلومینیوم، فایبرگلاس، ظروف دارویی و حشرهکشها را میتوان نام برد.
کائولن دارای خواصی چون خاصیت پوششی بسیار خوب، داشتن رنگ سفید، ثابت بودن خواص فیزیکی با تغییرات PH، کم بودن قابلیت هدایت گرمایی و الکتریکی، نرم بودن، سایندگی و قیمت ارزان است.
کائولن که برای کانسارهای رسی تقریبا سفید بهکار میرود و از نظر صنعتی به رسیهایی که دارای مقدار قابل توجهی کائولینیت باشند، اطلاق میشود. این کانسارها اغلب شامل کانی کائولینیت یا فرآوردههای بهدست آمده از آن هستند.
در گذشته اصطلاح خاک چینی به عنوان مترادف کائولن استفاده میشد. نام کائولن از کلمه کائولینگ چینی به معنای تپه سفید مشتق شده است که از آن خاک کائولن استخراج میشد.
از مهمترین خصوصیات کانیشناسی رسهای کائولن نرمی و عدم سایندگی آنهاست. این نرمی در کاربردهای صنعتی آن یک مزیت محسوب میشود.