انواع و کاربردهای کائولن
کائولن (Kaolin ) یک ترکیب معدنی خاص است که به نامهای دیگری چون کائولینیت و خاک چینی نیز شناخته میشود، کائولن جز کانیهای سیلیکات آلومینیوم هیدراته است. هنگامي كه اين ماده از معدن استخراج ميشود به صورت سنگ معدن است اما هنگامي كه به شكل قابل استفاده خود فراوري ميشود، پودري داراي رنگ خاكستري مايل به زرد يا سفيد ميباشد. كائولن در آب كاملا انحلال پذير ميباشد و پس از حل كردن آن در آب، خميري شكل پذير به دست ميايد كه در صنايع مختلف مورد استفاده قرار ميگيرد. كائولن داراي چسپندگي زيادي است كه اين چسپندگي داراي ارتباط مستيم با درصد خلوص آن ميباشد به اين معنا كه هرچه درصد خلوس آن بيشتر باشد ميزان چسپندگي بيشتري خواهد داشت.
با قرار گرفتن کائولن در معرض دمای بالای ۸۰۰ درجه تبا از دست دادن همه مولکولهای خود به کانی نیمه بلورین به نام متاکائولن تبدیل میشود. اگر باز هم تحت دمای بالا قرار بگیرد از این ترکیب باقیمانده تنها شاموت و مولیت آزاد میشوند.
در زير به بررسي انواع و کاربردهای کائولن ميپردازيم.
۱. رس توپی :
نوعي سنگ رسی است که حاوی کائولن و مقدار بسیار کمی کوارتز و کلریت است. مقدار کائولن موجود در این ترکیب از۲۰ تا ۹۵ درصد متغير است.
۲. هالوزیت :
هالوزیت نيز نوعی ديگر از کائولن است كه به دو نوع آبدار و بدون آب تقسيم ميشود.
۳. دیکیت :
نوع دیگری از کائولن ميباشد که در سیستم مونو کلینیک متبلور میشود.
۴. ست ناکریت :
ناکریت همنوع دیگری از کائولن است و این ماده نيز همچون ديكيت در سیستم مونو کلینیک متبلور میشود. تنها تفاوت دیکیت و ناکریت در بافت منظم و غیر منظم آنهاست.
همانطور كه گفتيم كائنولن با درصد خلوص بيشتر داراي ارزش بيشتري ميباشد. براي كاهش ميزان ناخالصي كائولن را با روش هاي متفاوتي فراوري ميكنند كه در نتيجه در هر روش كائولن توليد شده داراي ويژگي هاي خاصي ميباشد.
امروزه كشور هاي آمريكا، برزيل، جمهوري چك و روسيه به طور گسترده در توليد كائولن در حجم بسيار بالا فعاليت ميكنند.